zaterdag 21 juli 2012

Wie ben je eigenlijk?


Je wordt geboren met een eigen persoonlijkheid ( eigenschappen + karaktertrekken).  
Je wordt een persoon door de eigenschappen die je hebt, en door de ervaringen die je hebt opgedaan in je jeugd.
Ervaringen, zowel positieve als negatieve zijn heel belangrijk, want buiten deze ervaringen weet je niet beter en je ga je er ook naar gedragen in de loop van de tijd.
Heel belangrijk is hoe je ouders met je zijn omgegaan.
Je gaat er vanuit dat je een goede band hebt met je ouders.
Positieve en negatieve ervaringen onthoud je en je gaat je ernaar gedragen.



Als je ongeveer 3 jaar bent, ga je je eigen wil ontdekken en probeer je uit te te vinden wie je zelf bent en hoe je omgeving op je reageert als je iets doet.
Je krijgt in de gaten dat je alles zelf kan bepalen en je wordt geleerd dat je niet zomaar alles kan en mag doen en dat daar ook grenzen in zijn.
Je wordt ook geleerd dat je geen 'nee' mag zeggen.

Als je ouders hier met een goede, positieve manier mee omgaan krijg je als kind zelfvertrouwen en weet je ook dat het veilig is.
Je durft dan ook steeds meer nieuwe dingen te ontdekken.

Het is dus niet zo dat je als kind maar krijgt wat je wil, maar dat je ouders ingaan op de behoeften van jou.

Als je ouders begrijpen wat je bedoelt met je gedrag dan voel je je als kind veilig.
De basis is dus vertrouwen en liefde, zodat je als kind weet, dat je ouders van je houden en het beste met je voor hebben.
Je voelt je als kind veilig en je krijgt dan het gevoel dat de 'grote wereld' om je heen niet 'eng' is, maar dat het juist een uitdaging is om van alles uit te proberen.

De ouders moeten dit dus stimuleren en begeleiden.
Heel belangrijk zijn hierbij de sociale contacten. 

Je moet je als ouder vaak opofferen voor je kind, en dat betekent: 'je kind met anderen laten spelen', en daar hoort ook bij dat andere kinderen ook bij je thuis kan komen spelen.
Het kind mee laten doen met activiteiten.
Is het kind nog klein, dan bv. naar een peuterspeelzaal brengen.
Hoe dan ook, het kind begeleiden om sociaal tussen de kinderen te kunnen laten opgroeien. Je ouders moeten je met andere kinderen laten omgaan, zodat jij kan leren hoe jij bv. met andere kinderen iets moet delen, elkaar kan helpen, rekening moet houden met elkaar, respect hebben voor elkaar, hoe je om moet gaan met conflicten en hoe je voor jezelf op moet komen.

Zo krijg je als kind, je eigen gevoelens, wensen, mogelijkheden en dingen die je niet kan, kennen.
Door al deze dingen ga je zo je eigen karaktertrekken ontwikkelen en zo krijg je je identiteit.

Op deze manier kan je pas een 'compleet' persoon worden..




             Ik zou heel graag willen weten wat je van dit artikel vind en
             daarom erg waarderen als je een reactie wilt achterlaten.

             Dit geeft mij extra inspiratie om artikelen te blijven schrijven.
             bedankt alvast en natuurlijk krijg je altijd een reactie terug.







donderdag 19 juli 2012

Hoe wordt je gevormd?



Zodra je als baby geboren wordt, heb je een vader en moeder nodig. De baby is in alles afhankelijk van de ouders of verzorgers. Dus de 1e paar jaren na je geboorte, ben je afhankelijk van je omgeving.


Je wordt gevormd door de mensen + gebeurtenissen om je heen.

Bewust maak je het allemaal niet mee, maar toch kan die periode ellendig zijn voor later.
Als je bv. sexueel mishandeld ben, is de kans groot dat je later heel veel problemen krijgt met sexualiteit.
Hoe beter er wordt ingegaan op de behoeften van het kind, hoe nauwer de band wordt tussen de ouders en de baby.

Heel belangrijk is de manier, waarop al die zorg wordt gegeven.
Ik heb het dan niet alleen om eten en kleding te krijgen, maar wat belangrijker is: aandacht,behoefte om erbij te horen en liefde te krijgen, genegenheid( dat iemand je mag)

Omdat een baby nog niet kan praten, voelt hij wel wat er met hem gebeurt en of de vader en moeder blij zijn met hem.
Een baby raakt gewend aan de manier waarop ze met hem omgaan, praten en knuffelen, maar ook hoe de ouders reageren op zijn lachen en huilen.
Dit is hele belangrijke verbinding, zo ontstaat er een emotionele band tussen kind en de ouder.
Ze hechten zich aan elkaar.   

Zo krijgt een kind vertrouwen in zichzelf en in de ouders.

Door deze dingen durft een kind zich te ontwikkelen wat heel belangrijk is voor later.                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                           

Als je als baby of kind steeds alleen wordt gelaten, omdat er geen vader of moeder is, of er wordt niet ingegaan op de behoefte van het kind, dan zal het kind de band missen tussen de vader of moeder en en ook de positieve gevoelens die daar bij horen.
De basis om een tot een mens te op te kunnen groeien wordt niet gegeven.
Het kind groeit wel lichamelijk en geestelijk, maar wat gevoelens betreft niet.

Het kind krijgt daardoor steeds minder vertrouwen in de mensen, maar ook in zichzelf.
                                                                                                                                                                                                                             ,                                                                                                                                                 
Als het kind honger heeft en daardoor huilt, dan komt er niemand en als het kind huilt, omdat het getroost wil worden, wordt hij/ zij alleen gelaten.
Huilen helpt dus niet voor dit kind.



           Ik zou heel graag willen weten wat je van dit artikel vind en
           
daarom erg waarderen als je een reactie wilt achterlaten. 
           Dit geeft mij extra inspiratie om artikelen te blijven schrijven.

           bedankt alvast en natuurlijk krijg je altijd een reactie terug.

 

maandag 9 juli 2012

Probeer jezelf lief te hebben, te accepteren.

Het feit dat velen zeggen dat ze niets mankeren op geestelijk gebied, is omdat het heel pijnlijk is om met jezelf geconfronteerd* te worden. Men denkt nl. van zichzelf dat men perfect is, terwijl je gedrag vaak al genoeg zegt. Je wilt er niet vooruit komen dat het gedrag wat je toont, vaak verkeerd is
 
*Confronteren = Op een directe manier het gedrag ter sprake brengen, zodat men bewust wordt van zijn gedrag.

Nare dingen die je hebt meegemaakt in het verleden, ongeacht op wat voor vlak dan ook, dat wil je het liefst in de doofpot stoppen. De reden hiervoor is dat het ten eerste voor jouw doen lang geleden gebeurd is en je er nu toch niets meer aan kan doen. Dus wordt er door velen gedacht: ' ach laat maar: gebeurd is gebeurd , we moeten verder met het leven', dus men gaat ook verder met leven.


Dat is in de theorie ook wel zo, maar het moelijke van alles is dat het het in de praktijk niet zo werkt. Ontspannen en gelukkig doorgaan met leven, zonder dat wat je allemaal hebt meegemaakt, hebt verwerkt. Je blijft toch snog teeds met de pijn zitten.

Bij alles wat je doet, vroeg of laat kom je jezelf tegen. Daar bedoel ik mee dat het voelbaar is voor je naasten dat je niet lekker in je vel zit, dat kunnen zijn: partner, kinderen, je omgeving etc. zelfs je huisdier.

Ik zal je enkele voorbeelden geven:

*je bent gauw boos
*je snauwt naar degenen die jou eigenlijk het meest dierbaar zijn
*je bent chagrijnig in het dagelijks leven

Als je één van deze dingen kunt plaatsen bij jezelf, dan moet je eigenlijk al weten dat er iets niet goed is...

Het wordt dan hoog tijd dat je hier over gaat praten.
Vergeet niet dat je niemand de schuld mag en kan geven over de situatie waar je nu in zit.

Maar het allerbelangrijkste is dat je het leed wat jou is aangedaan en dat nu nog onbewust meespeelt in je dagelijkse leven,verwerkt om toch vrij en onbevangen door het leven te kunnen gaan.

           

           Ik zou heel graag willen weten wat je van dit artikel vind en
           daarom erg waarderen als je een reactie wilt achterlaten.

           Dit geeft mij extra inspiratie om artikelen te blijven schrijven.
           bedankt alvast en natuurlijk krijg je altijd een reactie terug.
                     

Naar een psycholoog!! dan ben je toch gek!

Dat wordt er in eerste instantie door de meesten gezegd als je zegt dat ze eens moeten nadenken om de hulp in te schakelen van een psycholoog.







Helaas heerst er nog een behoorlijk taboe op het inroepen van de hulp van een psycholoog. Vele mensen schamen zich hiervoor. En toch is psychologische hulpverlening vaak voor gewone mensen met ‘gewone’ problemen. Met de term ’gewone’ wil ik aangeven, dat je absoluut niet de enige bent die er ook mee te maken heeft. Er zijn heel veel mensen die dezelfde soort hulpvraag hebben.

Iedereen loopt wel eens tegen dingen aan in het leven die hij of zij niet zelf of met behulp van zijn omgeving niet of onvoldoende kan oplossen. In die gevallen kan het heel fijn zijn om hulp te krijgen van een objectief persoon, in dit geval een psycholoog. Door het eerder genoemde taboe is het voor veel mensen een hele grote stap om ook echt hulp in te roepen. De drempel is vaak te hoog, terwijl je soms met een paar consulten al een heel eind op weg bent.

Het is natuurlijk niet zo dat wanneer je depressief bent of problemen hebt en er niet uit komt, en je hebt de moed bijeen geschraapt om naar een psycholoog te gaan, je vervolgens dan niet kunt antwoorden dat je niets mankeert. Zo werkt het natuurlijk niet. Je moet wel open een eerlijk zijn, vooral tegenover jezelf. Het feit dat je op dat moment tegenover de psycholoog zit, wil al zeggen dat je er al van bewust bent dat je een probleem hebt waar je er alleen niet uit komt.

Kortom, bewustwording is stap nummer 1 !! Dan is het kijken of je een psycholoog hebt waarmee het klikt samen. Dat is nl. ook heel belangrijk. Wees open en eerlijk!!, ( daar zitten psychologen tenslotte ook voor) zeg ook als je het ergens niet mee eens bent, of als je haar of hem niet begrijpt of dat hij/zij te kortaf is of onduidelijk. Een psycholoog is tenslotte ook een mens.

Een psycholoog moet echt de tijd voor je nemen en jou de kans geven om je problem(en) uit te laten leggen. Stap voor stap. Je moet echt niet het idee krijgen dat wanneer de psycholoog langs je heen naar de klok kijkt,om te kijken hoeveel tijd ze nog over heeft voor jou, jij het gevoel krijgt van; ‘ wat doe ik hier eigenlijk, er wordt weer niet naar mij geluisterd, ik ben hier ook weer maar een nummer… ‘ Als je dat echt zo vind dan moet je dat gelijk zeggen, want dan heeft de psycholoog in de meeste gevallen al respect voor je.

Durf voor jezelf op te komen, dat is heel belangrijk.

Vergeet niet dat een sessie meestal 1 uur is, dus daar heeft de psycholoog zich ook aan te houden. Er zijn heel veel mensen die in hetzelfde schuitje als jij zitten ( alhoewel je je dat niet kunt bedenken natuurlijk…) en die geholpen willen worden.

Er zullen veel tranen vloeien bij deze sessies, vooral in het begin, maar dat geeft niets, alle emoties komen en moeten eruit. Die ben je dan alvast kwijt, dat lucht beetje voor beetje op. Je zult je verhaal vaker dan eenmaal moeten herhalen, elke sessie keer op keer, want de psycholoog moet tenslotte ook op jouw kunnen inspelen. Maar dat is alleen maar goed. Hoe vaker je je verhaal ook vertelt, hoe beter je ermee kan omgaan, uiteindelijk kun je er zo over praten dat je er al niet meer bij hoeft te huilen. Dat is dan een hele prestatie van jezelf, dan zul je daar een gevoel van trots bij hebben en dat is geloof mij een heerlijk gevoel…


              Ik zou heel graag willen weten wat je van dit artikel vind en
              daarom erg waarderen als je een reactie wilt achterlaten.

              Dit geeft mij extra inspiratie om artikelen te blijven schrijven.
              bedankt alvast en natuurlijk krijg je altijd een reactie terug.

                            

Velen onder ons durven zichzelf niet te zijn

Ik weet nu dat er velen onder ons zijn die zichzelf niet kunnen of durven te zijn. Dat kan op den duur letterlijk + figuurlijk erg pijnlijk zijn/worden.

In principe wordt je geleefd door andere mensen, althans voor degene die niet stevig in hun schoenen staan, door (en daar heb je het weer) gebeurtenissen die zij in het verleden hebben meegemaakt. Dus in principe wordt er dan toneel gespeeld, je gaat je anders voordoen dan je werkelijk bent. Dat is even te doen, maar op den duur komt diegene zichzelf vroeg of laat tegen. Het is nl. niet vol te houden om als een ander persoon door het leven te gaan.

Dat er word beweerd dat mensen het elkaar moeilijk maken, klopt als een bus. Het moet toch niets uit maken, hoe je eruit ziet, doet, functioneert etc. Als iedereen op de gehele wereld elkaar accepteert zoals men is, ongeacht geloof, uiterlijk, bezittingen etc. dan is er toch helemaal niets aan de hand en kunnen we leren om te leven, want dat is het enige wat we moeten op deze aarde. Zo simpel klinkt het.

Men moet met elkaar omgaan om wie men werkelijk is , maar tegenwoordig wordt er helaas gekeken naar wat je allemaal bereikt hebt en dan pas wil men met je omgaan. De maatschappij wordt grotendeels zo staande gehouden door de grote 'meute' ( hier versta ik onder alle mensen die elkaar allemaal naapen, ongeacht zelf een mening te durven /kunnen geven.)

Ik heb in de jaren respect gekregen voor mensen die zichzelf durven te zijn, die niet in een omhulsel zitten. Helaas zie ik die mensen te weinig, althans ik kom ze sporadisch tegen.

Ik was tot 4 jaar geleden ook zo’n persoon die werd geleefd en geen eigen mening kon en mocht geven. (omdat ik dat gewoonweg niet geleerd heb/ meegekregen heb). Wat een gevangen leven heb je dan. Maar geloof me dit hou je niet vol, vroeg of laat barst die bom en dat uit zich dan in depressiviteit, in een isolement leven, zelfs helaas tot zelfmoord…..

In elk geval eindigen veel mensen ( meer als men denkt) bij de GGZ (=Geestelijke Gezondheidszorg). Mensen die de weg kwijt zijn en daardoor de weg niet meer weten of juist wel…. Dat zijn deze groep mensen waarvan bij voorbaat al beweerd wordt door de meute dat zij 'gek' zijn. Zij krijgen bij voorbaat al een stempel. Nee, deze groep zien het leven juist goed. Als je al in grote lijnen niet mee gaat met de meute in welk opzicht dan ook: mening ,uiterlijk, bezigheden rages etc. wordt je al bestempeld, dat je apart bent. Je hoort er niet bij.



Ik kan me nu dus ook verplaatsen in al die psychiatrische patienten die vroeger meteen een kalmeringsmiddel ( spuit) kregen als ze zich maar even anders gedroegen, zeiden of de waarheden spraken of dingen meemaakten die zij niet konden plaatsen of relativeren. Elk persoon is natuurlijk anders ,met zijn karakter + wat je hebt meegekregen zowel op negatieve als op positieve vlak. Die patienten werden gewoonweg volgespoten met wat je kunt noemen: 'rotzooi'. Ja, zo werden ze op den duur wel gek! Nogmaals, niemand maar dan ook niemand op de wereld wordt 'GEK' geboren. Gek gemaakt wel...

            Ik zou heel graag willen weten wat je van dit artikel vind en
            daarom erg waarderen als je een reactie wilt achterlaten.

            Dit geeft mij extra inspiratie om artikelen te blijven schrijven.
            bedankt alvast en natuurlijk krijg je altijd een reactie terug.





Het Begin

Hoe je door de jaren heen functioneert is voor een deel door je karakter bepaald en gedeeltelijk gevormd door je opvoeding.

Als je in je kindertijd op bepaalde vlakken geen juiste voorbeeld heb gekregen, dan heb je in je verdere leven geen geluk of juist pech op dat gebied. Je weet dan niet hoe je het juist moet doen. Wat dan juist is, daar valt ook nog over te twisten.

In grote lijnen word ons allemaal, hoe jong we ook zijn, het huisje, boompje, beestje effect bijgebracht. Wat je mee hebt gekregen ( in je kinder jaren) en wat je nu als volwassene/verantwoordelijke als taak krijgt om te doen. Met deze twee zaken moet je je zien te overleven.


Waar de maatschappij ( zeker vanuit het commerciele vlak gezien) ook nog medeverantwoordelijk voor is, is dat we allemaal om enigszins gelukkig te zijn, men allemaal een mooi huis met om de zoveel tijd de nieuwe trenden qua inrichting etc moeten hebben, een mooie auto voor de deur, een paar keer per jaar op vakantie gaan, mooie kleding , schoenen etc. moeten hebben. Dus alles gebaseerd om aan de buitenkant zo perfect mogelijk uit te zien. Dan zijn we er volgens hen.


Het probleem is dat deze dingen maar tijdelijk een voldoening geven in je leven. Wat er bijkomt, en wat heel belangrijk is ,vaak ( bewust of onbewust) vergeten wordt. Men heeft hiervoor cash oftewel geld nodig. En velen hebben dat niet, maar willen wel al deze dingen hebben.


Hoe ga je dat doen? Leningen nemen…? Althans mits je daarvoor toestemming krijgt. Op het verkeerde pad gaan om toch maar aan geld proberen te komen? Zo beginnen de problemen vaak binnen te druppelen, al dan niet als je al kinderen hebt, want dan is het effect alleen nog maar groter…



      Ik zou heel graag willen weten wat je van dit artikel vind en
      daarom erg waarderen als je een reactie wilt achterlaten.
      Dit geeft mij extra inspiratie om artikelen te blijven schrijven.
      bedankt alvast en natuurlijk krijg je altijd een reactie terug.